Beminde gelovige in PowerPoint. Gij die alle hoop voor een goede presentatie op PowerPoint gooit – ik heb een kleine donderpreek voor je.
Elke week schrik ik wel een keer van verder heel weldenkende mensen met echt wel interessante verhalen. Hoe ze soepel en bedreven hun USB-stick in de laptop steken, de titel van de presentatie laten verschijnen en van wal steken. Dan weet ik: een PowerPoint-gelovige.
Na de titelpagina komt dan vaak ‘ff voorstellen’, met de naam van de spreker en een leuke vrijetijdsfoto op een zeilboot of een berg. Alsof de spreker niet in levenden lijve voor het publiek staat. Maar nee! PowerPoint staat in het licht! De spreker staat in de schaduw, aan de zijkant.
En wij, publiek, worden aangetrokken door het scherm en de alle elkaar gezochte plaatjes, filmpjes, letters en bullets. En krantenkoppen. En grappen. Want het moet wel leuk zijn.
Daar gaan we weer, denk ik al bij het zien van de eerste paar slides. Daar staat weer een weldenkend mens met een interessant verhaal een spreekbeurt te houden – en zo zichzelf en de inhoud van het verhaal tekort te doen.
Ondertussen gaat de presentatie voort. De spreker kijkt steeds naar de eigen slides en wij als publiek dus ook. Ik film de presentatie en weet nu al dat de spreker zal schrikken als de opname straks wordt afgespeeld: dan is zichtbaar hoe weinig contact er is tussen spreker en publiek. We zijn allemaal in de ban van PowerPoint.
In de feedbackrondes kijken we eerst wat er weg kan. De vele titels, plaatjes, bullets… Met de beste bedoelingen hebben mensen er vaak een allegaartje van gemaakt.
Dan vraag ik: ‘Kan misschien de hele PowerPoint weg?’ En dan ontstaat het gesprek over de ordening van de inhoud, hoe je een route maakt door je verhaal, die voor het publiek goed te volgen is. We maken blokken die we op de grond leggen, grote zwarte letters die je de weg wijzen.
De tweede uitvoering van de toespraak is vaak al veel levendiger en echter. Zo ontstaat er ruimte voor de verbeelding van de luisteraar en de expressie van de spreker. Vaak kijken de slimme sprekers daarna een beetje sip en beschaamd. Hebben ze al dat werk aan de PowerPoint voor niks gedaan?
Beminde gelovige in PowerPoint: verlaat uw dwaalwegen! PowerPoint kan je helpen bij het voorbereiden en het vertellen van een verhaal. Maar vaak wordt het programma doel in plaats van hulpmiddel. Terwijl het echte doel is: het maken van een inhoudelijk goed verhaal met een levendige presentatie, in contact met je publiek.
Misschien kun je kaartjes maken van je PowerPoint, die je in je hand houdt als houvast?
Aan het einde van je verhaal open je je handen en vraag je aan je publiek hoe dit is geweest. Was het herkenbaar? Kunnen jullie hiermee verder? Zijn hier vragen over?
En alsjeblieft NOOIT meer een slide met de tekst Zijn er nog vragen…?, ook niet met een plaatje van Fokke en Sukke met tien vraagtekens boven hun hoofd.
Doe dit, kom het oefenen in onze spreekstudio, en je krijgt de zegen van Anne Spies.
Moge het zo zijn.
Meer lezen over mijn kijk op het gebruik van PowerPoint?
Een voorbeeld speech op kaartjes
De gouden tips voor het presenteren met PowerPoint