Soms gebeurt het: een spreker neemt je mee, laat je lachen of nadenken, je vergeet de tijd. Drie voorbeelden van geslaagde vondsten van sprekers – en de vraag: waarom is dit nou zo goed?

1. Vind een onverwachte kapstok

Radioloog Frank Pameijer (UMC Utrecht) steekt niet onder stoelen of banken dat hij van zijn cello houdt. Onlangs haalde hij zijn instrument door een CT-scan, ter voorbereiding van een presentatie voor collega’s. Hij verwerkte de opmerkelijke beelden (houtworm en anatomie van de cello) en wat muziek in zijn verhaal. Dat vergeet niemand meer.

STOP met die saaie eenheidsworst van PowerPoints. Eerst de naam van de spreker, de titel van je presentatie en daaronder een rijtje logo’s, alsof het op een wielershirt moet. Doe het niet.

Neem de tijd. Ga staan. Loop naar je publiek toe. Vind een onverwachte kapstok voor je verhaal, vertel een verhaal over wat je hebt meegemaakt. Zo laat je mensen wennen aan jou, zo neem je hen mee in wat je wilt vertellen.

2. Weef een rode draad die bij je past

Een deelnemer aan een van mijn workshops vertelde over een geweldige spreker die hij had gehoord op een congres in Antwerpen. Deze spreker begon meteen over wat je allemaal gratis in Antwerpen kunt doen, na het congres, of tijdens, als je je verveelde… Te pas en te onpas strooide hij met nieuwe voorbeelden in zijn verhaal. ‘…Dat kun je trouwens ook gratis in Antwerpen doen…’

Mensen waarderen het enorm als je niet alleen inhoudelijk een goed verhaal hebt, maar ook iets leuks hebt voorbereid. Laat het dan iets zijn waar je oprecht geïnteresseerd in bent, het moet meer zijn dan een trucje. Misschien houd je van koken en kun je je verhaal daarmee verbinden. Misschien zit er een persoonlijke toets aan het thema en vertel je iets over je eigen leven.

3. Doe iets onverwachts

Laatst hoorde ik van een spreker die met een grote waaier speelkaarten opkwam en naar zijn publiek liep. Hij liet zijn publiek eerst een kaart trekken – het waren de onderdelen van zijn toespraak en zo bepaalde zijn publiek er de volgorde van.

Je publiek bestaat niet uit consumenten, maar uit mensen met wie jij iets ‘hebt’, als je verhaal aankomt tenminste. Iemand die meteen achter de katheder gaat staan en de papieren induikt, bouwt geen contact op. Maar iemand die tijd neemt, mensen aankijkt, laat merken het fijn te vinden en nieuwsgierig te zijn naar zijn publiek, die maakt van een toespraak een dialoog.

Wil je ook origineel beginnen? Verhalen vertellen? Je bezieling vinden en er over vertellen: doe een keer mee in de masterclass Bezield Spreken?  Masterclass Bezield Spreken 2017