Wat een dramatische foto:  Anne Spies anno 2009…… Hier gaat vrij veel mis (los van dat vreselijk strakke haar…). Ik laat ‘m toch maar zien, want we kunnen er van leren.

Spreken is: overzicht bieden voor jezelf en voor je publiek

Je publiek wil contact en overzicht. Wie is die persoon die spreekt? Laat zij of hij zich kennen? In de ogen kijken? En is het verhaal goed te volgen? Wat is de kern en waar zitten we nu?

Ook je uiterlijk doet daaraan mee. Een kunstwerk op je hoofd, een woeste print op je shirt of enorme oorbellen? Maak je overdreven armgebaren of ben je juist zo stijf als een plank? Het kan allemaal afleiden van wat je wilt: de toehoorders meenemen in je verhaal.

Het lijkt heel simpel, maar wat gebeurt er allemaal in deze foto

1. Ik maak geen oogcontact.
2. Ik heb geen kaartjes met hoofdpunten, maar een heel A4-tje in de hand. Bij het kleinste beetje zenuwen gaat het al meetrillen.
3. Verder steekt mijn tong wat ver uit en ben ik overdreven aan het articuleren.
4. Blijkbaar ben ik een opsomming aan het maken van vier, waar ik in mijn trainingen altijd pleit voor indelingen in drieën; de drieslag…

Spreken is leuk

En je hoeft echt niet het keurigste meisje of jongetje van de klas te zijn. In plaats van de strakke Conimex knot die ik jarenlang droeg, laat ik inmiddels vaker mijn krullen krullen.

Zin om mee te doen in één van onze trainingen of masterclasses? Ik leer ook nog elke dag, daarom vind ik mijn werk zo leuk!

Presenteren in 1 dag