laat ik het zo zeggen…
featured-image
Foto: Anne

Pap, vertel eens over jouw promotie

Hi Lieve Anne,

Leuk wat jullie doen met Spies&Spreken met promoveren, promotietrainingen en ook het filmpje van mijn promotie laten zien op jullie website.

Hier de nodige informatie:

Ik ben Ferdinand Spies en ben op 9 juni 1938 geboren in Meester Cornelis (het huidige Jatinegara ) in Nederlands Indië

In augustus 1953 kwamen we in Nederland aan (Rotterdam – Motor schip de Willem Ruijs). In 1960 kwam ik na mijn diensttijd in Utrecht om aan de RU Utrecht biologie gaan studeren.

Natuurlijk meldde ik me bij een studenten vereniging aan voor een ontgroening bij C.S.Veritas.

Ik heb er zo zeer van genoten, dat mijn als studie als vanzelf enige verlenging onderging.

Zo zeer van genoten dat ik daar José Elshof leerde kennen, die later de moeder van Anne en Jaap werd.

De studie verliep zoals verwacht voorspoedig en werd ik op twee mogelijke promotie plaatsen gevraagd.

Ik koos voor een promotie onderzoek bij dr.P.F. Elbers. Een electronen microscopisch onderzoek naar veranderingen in  de celmembraan gedurende verschillende levensfasen van amoeben

Nu komt een merkwaardige speling van het lot…Ik was en ben geen goede spreker en ivm met mijn aanstaande promotie werd mij het voorstel gedaan, een cursus: “Spreken in het openbaar” te volgen………

Die cursus heb ik met een enigszins matig tot zeer matig gevolg beëindigd…. En toen kwam de promotie………

23 juni 1975: Daar stond ik in rok en vest en witte das, met knikkende knieën en  voor mij beschermd door een bijna manshoge katheder en van achter geestelijk gesteund door mijn lieve twee kinderen en verbaasde familie. Treurig was dat mijn moeder nog maar een vijftal weken te leven had. Mijn jongste zus Ananda bleef daarom bij haar in het Haagse ziekenhuis.

De promotie ging goed, ondanks dit verdrietige naderende levenseinde van mijn moeder. Mijn moeder heeft zoals ze zei, op mijn promotie gewacht en is 20 juli van dat jaar overleden.

Door deze verdrietige situatie hebben we in de avond niet uitgebreid gedineerd, maar op lief verzoek van Anne gewoon pannenkoeken gegeten.

Ach zo is het gegaan.

En wie schetst nu mijn verbazing, dat Anne Spies mijn dochter na haar eerste promotie bezoek ervaring-van mij dus in 1975- nu promovendi stimuleert, activeert, krachtig ondersteunt, helpt ,vertrouwen geeft.

Ik vind het een wonder hoe de levenslijnen van mensen soms lopen.

En dit wonder hoef ik  niet te begrijpen. 

Ik accepteer en ben blij met de weg die Anne volgt na haar eerste promotie ervaring. Geweldig trots ben ik

Lieve groet Dad (dr. F. Spies)

23 juni 1975 gepromoveerd  in de senaatszaal van de Rijks Universiteit Utrecht. 

Mijn promotoren waren dr. P.F.Elbers en prof.dr. W.Th. Daems

Titel van mijn proefschrift was: 

Ultrastructural studies on the cell membrane of Entamoeba invadens and Acanthamoeba castellanii

Paranimfen waren E. Brouwer en W.A.M. Linnemans

Opa vertelt aan kleindochter Sarah hoe de promotie ging

Deze tekening maakte ik van mijn vader staande achter de katheder, in een pinguïn pak. Rechts van de rector (Groenman) die blijkbaar nogal streng was in mijn ogen; promotor Elbers (met wijnvlek) en mijn oom Dick Daems (toen met baard)

Lees ook

Zegt hij, hij zegt

Er zijn vertellers die letterlijk citeren wat zijzelf én wat de ander heeft gezegd. Misschien is dat belangrijk om het verhaal precies genoeg te kunnen vertellen. Ik denk dat de spreker de situatie voor zich ziet (tekstballonnetjes?) “Ik was met Kees mee naar het ziekenhuis voor zijn uitslag. Auto in de parkeer garage en ik […]

lees verder
Meenemen

Wanneer is dit er bij sprekers toch ingeslopen?! Wie is hier mee begonnen? Ik ga je meenemen in onze missie en visie… Ik ga jullie meenemen in mijn onderzoek… Bij meenemen zie ik altijd een koffer voor me. Oeh, de spreker gaat me meenemen. Terwijl de spreker volgens mij zeggen wil: Ik ga jullie vertellen […]

lees verder
Drie verrassende voordelen van PowerPoint

In de afgelopen jaren heb ik vaak mijn PowerPointPreek afgestoken. Ik vond dat sprekers zich zelf te kort deden door (veel te veel) tekst op de muur te projecteren en het vervolgens voor te lezen. In plaats van het verhaal te vertellen. De tekst werd meestal versierd met “poëzieplaatjes”. Je kent ze wel, de krantenkoppen, […]

lees verder
Trainingen
contact