Mijn lieve vader (81) helpt me in november bij de verhuizing naar onze nieuwe Spreekstudio aan de Lindenlaan in Molenhoek. De volgende dag brengt hij mij met veel plezier naar een workshop voor huisartsen. Hij mag er bij zijn en ziet mij voor het eerst sinds jaren aan het werk. Zo bijzonder om hem in de halve kring te zien zitten. Hij schrijft er dit over:

Op 7 november heb ik mijn dochter Anne Spies, als een woorden-wervelwind aan het werk gezien in Deurne.

Spies&Spreken – het bedrijf van mijn dochter dus – sprak een grote groep huisartsen aan.

Het was een onderdeel van een tweedaags symposium voor opleiders van aio’s, die huisarts willen worden.

En daar stond ze dan mijn dochter.

Heen en weer lopend. Ze nam in de groep van huisartsen het heft in handen. Liep in de door haar opgestelde kring heen en weer. Keek haar gehoor aan, nam de tijd en begon te spreken.

Zeer aanwezig en helder uitleggend hoe je vanuit je eigen kracht en zelfvertrouwen een groep kunt aanspreken. Zij bemoedigde een ieder, die zij met een opdracht het woord gaf. Ze was soms streng en vriendelijk en duidelijk. Soms werd er spontaan luidop geschaterd. De groep werd gedurende de tijd van de bijeenkomst meer en meer ontspannen.

Mijn trotse vaderlijke gedachten gingen als vanzelf terug naar Anne Spies in 1970.

Een zwart-wit foto in de tuin van ons huis kwam als vanzelf bij me boven. Anne neemt het heft in handen en legt aan haar even oude buurjongens uit hoe er gespeeld moet worden…. En zij luisteren en luisteren. Let op haar linkerarm en -hand op de foto waarmee Anne haar verhaal kracht bij zet. En zie hoe de beide jongens aandachtig naar haar uitleg luisteren.

En dit beeld zag ik afgelopen woensdag in Deurne terug.

Het was een trotse ervaring, om in de ruimte te mogen zijn waar Anne haar werk uitoefende.

Het was ook zo toevallig, omdat ik nog geen week geleden door haar broer Jaap met de KLM heen en weer gevlogen ben naar en van Curacao. Omdat hij de gezagvoerder was, mocht ik heen en terug plaats nemen in zijn werkruimte : de cockpit.

En dan zit ik hier – zo zie ik het maar – ook in Anne’s werkruimte : haar “cockpit”.

Het was boeiend én leerzaam. En wat een voorrecht is het zo dichtbij het werk van mijn kinderen te mogen zijn.

Fer Spies